guziczka

Piszę tą notkę po raz drugi. Pewnie nie napisze jej tak samo, ale postaram dodać jej tego samego sensu. Zaczne od tego że jestem chora i muszę do piątku włącznie siedzieć w domu co w miom wypadku jest nie wykonalne. Przecież ja rozniosę mój mały pokoik i co potem będzie, gdzie ja będę mieszkać?? Najgorsze jednak w tym wszystkim jest to że nie mogę iść na trening z capoeiry. To jest straszne i przerażające, tak bardzo chciałam w końcu sobie poćwiczyć...Powrót do rzeczywistości nie był taki zły, w sumie to zatęskniłam za znajomymi z uczelni, miło było ich zobaczyć i pogadać. Jeśli chodzi o moja wczorajsza notke to po głębokim zastanowieniu i dokładnym przeanalizowaniu "bratnia_duszo" miałeś racje coś w tym jest nie tak. Przecież ja tak bardzo kocham żyć, bawić się, spotykać się ze znajomymi nie potrafiłabym żyć bez tego. Kasiu masz rację muszę się uśmiechać i nie mogę się zmienić, zostanę taka jak jestem, przynajmniej na razie ;).

PS. Ta notka jest lepsza od porzedniej. ;)

Ostatnie dwa tygodnie mojego skromnego życia były bardzo radosne, luźne i pouczające. Nie mam ochoty powrócic na uczelnie i do prawdziwiego życia. Ostatni okres czasu był dla mnie wspaniały, chodziaż nie obyło sie bez łez, ale z całego serca postaram się aby te łzy już nie powróciły, a już na pewno nie z tego samego powodu...Faceci dlaczego w nigdy nie widzicie tego co powinniście,....chociaż może dobrze że tego nie zauważyłeś przynajmniej nie musiałam się tłumaczyć....Dlaczego muszę powrócić..., po co..., do czego..., nie potrzebuje tego życia, nie chce wracać, chce zostać tu gdzie jestem....z tym co mam i co straciłam. Rzeczywistość jest okrutna i nie sprawiedliwa, po co ona nam....Dlaczego nie wystarcza nam wyobraźnia, marzenia, sny, ....dlaczego musimy iść dalej, rozwijać się, dążyć do czegoś.... Ja nie chce tak żyć, chce miec swój mały magiczny świat i w nim zamieszkać....aby nikt mnie nie znalazł, nikt mi nie przeszkadzał, nikt mnie nie ranił, abym ja nikogo nie raniła.  Nie chce tak żyć jak do tej pory, muszę coś zmienić, tylko nie wiem co. Pewnie jak wyzdrowieje to co wymyśle, bo jak na razie to mój mózg nie pracuje tak jak powinien. Muszę tylko o tym pamiętać: ZMIENIĆ COŚ, ABY ŻYCIE BYŁO CIEKAWSZE!!!!

No i nie ma pojęcia co napisać. Wiem napewno że nie będę pisać wierszy, bo nie umiem, pewnie jakieś przemyślenia tu zamieszczę, kogoś czasem przeproszę, opieprzę. O już wiem...bardzo przepraszam za moje zachowanie na sylwku, za mojego doła, ale jak wiadomo przeżyłam mały szok i mam nadzieje że jesteście mi to w stanie wybaczyć. Jeszcze raz gorąco przepraszam. )